(بی سبب نیست زنان فاتح نورند همه)

(بی سبب نیست زنان فاتح نورند همه)
مرهمی بر عطش و کوه صبورند همه

جملگی از ملکوتند وخدا همرهشان
راهشان زینبی و قافله شورند همه

به وفا حُسن سخا, بوی مروت دارند
که در این آینه چون کان بلورند همه

ز نجابت به حیا, ناز و محبت دارند
وه که این حورو‌َشان جام غرورند همه

کارشان تربیت نسل پیمبر بوده است
چون مَلَک, فاطمیون روبه ظهورند همه

و خدا وحی بکرده که بهشت منزلشان
ذکر لب ضمن دعا, جوی عبورند همه

زینت نام بلندش همه دراوج هبوط
که در این معرکه از غصه به دورند همه
اوج غم, شادی بسیار نمایند به جان
خالق اشک و طراوت چو فکورند همه

وقف جان کرده وبا غیرت زن بودن خود
اصل احیای بشر , نسل شعورند همه

تکیه بر نام بلندش همگی نور شویم
گوشه ای از هنرش,جمله حضورند همه

وندرین حجب و حیا, سبزی ریحان دارند
صحنه ی معجزه را گرچه مرورند همه

نقش ایوان صفا, گاهِ دعای سحری
عطر گیسوی عیان, مادر و حورند همه

معصومه حیدرپور