رشد کرده ای

رشد کرده ای
دور کلمات
گرد
به شکل حدقه ای سیاه
در چشمانم،
بروزتری
از ماه
و چیزی کم نداری
از شب.
پیچیده ای
برخاسته از مرگ،
که به آسانی
فرو افتاده ای
در برگ،
بریز از عبور اشک ها
روی صورتت
و بخیسان دلت را
در گلو
به خودت برگرد
از حروفی سبز
و در اندوهی سپید
پنهان شو...
بگذار خورشید
به افق برسد
بعد از این خط
جهان شعله ور خواهد شد
در تاریکی...!
مرضیه رشیدپور