هر چه که دیر آمدی، من باز باران می شوم.

هر چه که دیر آمدی، من باز باران می شوم.
در کویر خشک عشقت چون گلستان می شوم .

باز کن آغوش خود را شک نکن ای نازنین!
توی آغوشت عزیزم باز مهمان می شوم!

هر چه رفت اردیبهشت از دست عشق پاکمان.
غم نخور در عمق پاییزت بهاران می شوم.

می کنم جاری جوانی را درون باورت
باز هم بانوی تو ،گیسو پریشان می شوم .

خاطرات خوبمان را می کنیم آغاز باز.
من! کنار تو شکوه عطر باران می شوم

حانیه سادات باغبانی