ابدیت

ابدیت
آغوش تو بود اما
حال که تو می روی
و تنها بوی عطر مستانه ات را در خیال این مرد مرده ،
با رژی گلگون
به رنگ آخرین هجای چشمانم ،
جای میگذاری...

پس از تو
عطر تو مرا به تیغ بُرنده می رساند
و درخششی که شریانم را سخت در آغوش می سپارد

محمدرضا لاری دشتی