کفترت خواهم شد از امروز، فردا نیستم

کفترت خواهم شد از امروز، فردا نیستم
عاشقم با دیدن رویت معما نیستم
من دلم را با غزلهایت هوایی میکنم
من فقط جلد توام ، بر بام هرجا نیستم
بالهایم را برایت عشق بافی میکنم
گرمم از فصل حضورت ، سهم سرما نیستم
این سپیدِ دست هایم با تو یک دفتر شده
می نویسی عاشقم ، اما مهیّا نیستم
می نویسی روی هر خطش سلامی خواندنی
پس خداحافظ نگو ، روزی که احیا نیستم

بوسه باران کن، هوای آفتابیِ مرا
باسر انگشتت بگو از غم مبرّا نیستم

تاسِ عشقت را بینداز و مرا شرطی بگو
من قبولش می کنم، اهل تبرّا نیستم

داغ کارونم پر از نخلی که مویش ریخته
بی تو مردابی شدم در فکر دریا نیستم

از کمان ابروانت خورده ام تیری به عشق
درصف عشاق تو اهل تماشا نیستم

یوسفم هستی و در دل می کنم زندانی ات
هی بریدم دست خود ، گفتی: زلیخا نیستم

روح می دادم به تندیس دلت که مرده بود
گرچه در چشمت به عنوان مسیحا نیستم

جای گلدانی که زیر نور می خندد تویی
گل تویی ، گلدان منم از تو مجزا نیستم

روی دیوار دلم حک کرده ام اسم تو را
تا تو در قلب منی ، غمگین و تنها نیستم

فاطمه شایگان