از خیال تو که برمی گردم

از خیال تو که برمی گردم

تنهائی

تمام 'من'هائی را

که از تو ساخته ام

از من می گیرد

من می مانمُ

چشم هائی پر از جای خالی ات

و یک آغوش

شبُ بارانُ پنجره

و رؤیاهائی که دیگر

مرا نمی بینند

دلم می خزد

به سایهٔ آخرین صورتت

آخرین نامت

و چقدر گریه به من نزدیک ست !

پرویز صادقی