چهره ات در برگ ها نهان بود

چهره ات در برگ ها نهان بود
برگ ها را یکان یکان چیدم
تا به کنارت بیایم
آخرین برگ را که چیدم
رفته بودی
آنگاه از برگ های چیده شده
گل تاجی بافتم
کسی را نداشتم تا به او بدهم آن را
بر تارک خود آویختمش

« شاعر : یانیس ریتسوس »

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.