سراپا زخم می‌شوم

سراپا زخم می‌شوم
می‌چکد از من یاد تو
چوبه می‌شود دار
قامت درخت امیدم.
دیده‌ایی زخمی آویخته به دار؟
کاش که می‌مردم
با طناب گیسوان تو
چشم می‌دوزم بر نبودنت،
که عدم دردناک نیست؟
تمام نبودنت را درد کشیدم
در وجودم
هست و نیست را در پس لبخندت خلاصه کردم و
حالا اویخته بر دار سرود عشق تو را
بلند می‌کشم فریاد


بردیا عظیمی