کاش میشد به عقب برگردم

کاش میشد به عقب برگردم
روزهای خوشِ پیش از دردم
قبلِ آن بوسه ی تلخ بدرود
آن زمانی که تو را گم کردم


امید مسکرانی

تا آخر جان به پای تو میسوزد

یک عشق نهفته در دل سیگار است
با بوسه ی آن هر نفست بیمار است
تا آخر جان به پای تو میسوزد
اما اثرش به سینه ات بیدار است


امید مسکرانی

من فراموش میکنم

من فراموش میکنم
من فراموش میشوم
اما
فصل یادآوری خاطره ها می آید
و خیالم شهری
که اگر کاشان بود
پُرِ از عطر گلاب
و اگر مَشهَد شد
چه غریبانه میانِ حرمش بنشینم


امید مسکرانی