چه بنده ای که هر دَم ، پا به گناه گذاری

چه بنده ای که هر دَم ، پا به گناه گذاری
توبه ی خود بِشکنی ، شرم و حیا ندانی
مَگر نه اینکه خالِق ، نظاره بر کارِ ماست
بِوقت اَنجامِ کار ، کنارِ ما محیاست
آسوده و بیخیال ، میرَوی سمتِ گناه
با تَمامِ وجودت ، میشوی از او جُدا
چه لِذتی بِبردی ، ای بنده ی خطاکار
آخرِ سر هم شدی ، نادمِ بی ادعا

راضیه براتی