بخوان مهر جاودانگیست

بخوان مهر جاودانگیست
گوهر راستی پرنده آزادگیست
پرواز کام درون سزاوارگیست
هستی و نیستی در دام آزمندیست.
چون چرایی آزمونهاست
آیین بختک بیمی دیرینه آشناست
چهره ها در آیینه خستو پیداست
یاد گذشته منِ هیچ تو
چراغ روشن برای جستجو
یاد جنین زیستن هنگامه با پته
خواسته ام خواسته تو خواسته
نیستم پیشیمان گوی پیمان گفته
تو در پریشانی من چه دلبرانه
نگاه رویدادی بی خود بیگانه
واژه هیچ بهانه هزارگی ترانه.
دیروزی امروز به فرداست
تلخ و شیرین بر زبان گویا است
زخم آرزوهایی من بی پرواست
من که بدهکار گذشته تو
خامی یک جستجو پرتو
من بهِ راهی پاییزی هزار رنگ
دل به گناه زنگاری سازو برگ
آواز لب خاموشی پژواک درنگ
به خواب زانو زدگانی بی آهنگ
درون مایه بیرون خویش دلتنگ
این فرزانه شیفتگی هفت اورنگ.
بوف خوان فروغ نوشتنم
تا نیک آگاهی شیفته بی چون چرایی چه هستم
چون توان زیستن در گردونه پرهیز هردَم هستم
به اندک نوش از مَی مهر کیهانی پیرمُغان مستم.

بابک رضایی