تا جان گیرم من بی دل و جان بغلم کن

تا جان گیرم من بی دل و جان بغلم کن
تا حال گیرم من افسرده روان بغلم کن
شکسته فرتوت شده این من بی تو
تا باز گردم من به آن زمان بغلم کن
خزان زده به سال و ماه جان من
رسیده سرما به مغز استخوان بغلم کن
من محتاج نگاه گرم و قهوه ای تو ام
وامگذار مرا به بخت این وآن بغلم کن
جز تو نیست یار مرا در بر کنار
لولی شوخ و شیرین لبان بغلم کن
گویند که وفا نیست به رسم مه رویان
تو ای زیبا تر از هر زیبای جهان بغلم کن
تو بشکن عهد این رسم دل شکستن را
نشکن دل این عاشق جوان بغلم کن
کمال است این عشق به جان من افتاده
تا جان گیرم من بی دل و جان بغلم کن

کمال بلوچ