نسیم سبک سپیده‌ دم

نسیم سبک سپیده‌ دم

نفس می‌ کشد با دهان‌ ات

در انتهای خیابان‌ های خلوت.
پرتو خاکستری چشمان‌ ات،

قطرات شیرین سپیده‌ دم است

بر تپه‌ های تاریک.

قدم‌ها و نفسِ تو

هم‌ چون باد صبح‌ دم

فرا می‌ گیرد خانه‌ ها را.

شهر مرتعش می‌شود

سنگ‌ها دم برمی‌ آورند،

زندگی هستی تو،

یک بیداری.

ستاره

در پرتو سپیده دم،

آوازِ نسیم،

گرما، نفس

گم شد

شب پایان گرفت.

تو روشنایی و صبحی.


((چزاره پاوزه))

برگردان: کمال محمودی