دلم چون پرنده ای

دلم چون پرنده ای

در قفس گلویم نشسته است

با اشک هایت آرام کن

که آنها

زبان اندوه را می دانند

پرویز صادقی

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.