آدمها پر شده اند از گم کرده ها

به کوه

‏‎به دشت

‏‎به بیایان ‏‎به باغ همسایه ‏‎به هر کجا قدم گذاشتم

‏‎یکى داشت

‏‎به عشق کسی ، چیزی، جایی، ارزویی سبزه ها را گره مى زد

‏‎خدای من!!!

‏‎آدمها پر شده اند از گم کرده ها

‏‎کدام سیزده قرار است روزگار خالی ما بدر شود؟


((‏‎نیکى فیروزکوهی))

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.