ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | ||||
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
به نام خداوند عشق
مقام عالِم و دانشمند از عابد والاتر است .. (رسول اعظم .ص)
مقامش ز عاااابد چه والا تر است
کسی را که عااااالِم بُود بر تر است
به جان دارد او عِلم و هم معرفت
به دنیاااای دانش چه بالا تر است
کند سیر و پُر مردماااااان را به عِلم
که بینااااااای دنیا و او بهتر است
ولی عاااااابد از بهر خود در تلاش
مقامش ز عالم چه ها کمتر است
ز دانش توان باااااااد در هر زمان
که دانایی از علم و بُرنا تر است
سَر از مردمان ، همچنان گوهری
به دنیای ما باد و پویا تر است
چنین گویدآن عشق و آن مقتدا
توانا بُود هر که داناااااتر است
و فاتح بگفت از زباااااان رسول
زبانی پُر از نور که گویا تر است .
ولی اله فتحی
به نام خداوند عشق.
شدست دامن دل پُر ز انتظااااااار بیا
سِرِشک شوق به چشمانِ بی قرار بیا
بیا به جبههی یاران به دشت رزم و شکار
بیا و دشمن دون را بکن شکااااااااار بیا
بیاکه دولت شیطان شدست ازهمه سَر
بیا ز غربت وحشی بکش دمااااااااار بیا
بیا تو وارث خونهای دشت کربُبلا
برای حرمت خونهای دشت یار بیا
شُکوه ساحل دریاااااای انتظار تویی
همای عشق و صفایی تویی نگار بیا
به رأی حوصله کردم نظر به جانب عشق
تو راست دیده نظر عشق شاهواااار بیا
بیا و مِهر ببخش ای شفای دیده و دل
شفای درد ضعیفااااان به این دیار بیا
وضوی عشق تو داریم و هم دعا بر لب
بیا به خاطر چشماااااااااان اشکبار بیا
بیا بیا که بریزیم گل به پای تو عشق
سبد سبد گلِ گل های چون بهار بیا
بیا ز پرده برون ماهتاب هر شب ما
بتاب و هم بده بر ما تو اعتباااار بیا
بیا تو حافط قرآن که جان شود همه شوق
بیا به پااااااااااااااکی کوثر شکوفه وار بیا
صفای هر دل مستی تویی، تو فاتِحِ عشق
بیا عزیز عزیزاااااااااااااااااااانِ بی شمار بیا.
اللهم عجل لولیک الفرج.
ولی اله فتحی
بنگر به حااااااااااااال ادم دانا چه ها رود
در گوشه ای نشسته و از دل نوااااااا رود
سوزد چنان به جان و نفسهای آه خویش
تا این جهاااااان چگونه سر آید , کجا رود
گر داغ سینه سوز به دل های مردم است
از دست کیست تا به کجاااااا دل عزا رود
دیوانه را که نیست به سر عقل و معرفت
آخر به آن اریکه ی قدرت چراااااااااااا رود
دنیاااااااای عشق و شور بباید که مردمان
راحت شوند و انک, ز دنیااااااااااا بلا رود
ای می فروش حااااجت این دل دوا بکن
ور نی به آن گلوی ددان این دوااااااا رود
مطرب بزن نواااااای دل انگیز رقص عشق
شاید به آسمان خدا این نداااااااااااا رود
ما زنده مرده ایم به دنیای ناااااااااااکسان
امید به گوش خدایم صدااااااااااااااا رود
درمان کند به لطف خودش کاااار و بار ما
باشد که دل ز دست رذالت رهااااااااا رود
(فاتح) تو را رسد ز خدا مژده های خوش
گر معرفت گزینی و دل در وفاااااااااااا رود.
ولی اله فتحی
به نام خداوند عشق.
ای بوی خاک , بوی برگ و گل یاس!
ای غنچه شکفته , ای ملکه کوچک من!
مرا یارای گفتن از نَفَسِ داغ تو نیست
تلاوت مهر و محبت را
............در چشمان زیبای تو میبینم
نوای عندلیبان در باغ ستارهها
.................از شاهین وجود توست
بام بلند شب منتظر قامت صبح و
.........روح گل منتظر دمیدن تو است
و آنگاه که جلوه میکنی گلها و سبزهها
به رقص و دست افشانی و خمار تواند
تو مگر از باغ بهشتی که همه تمنای
......................... دیدن تو را دارند؟
یاد آن روز در من میشکفد که
.....................شاخه گلی برایم آوردی
هنوز بویِ عطر آن گل
....................در رگها و خونم میدود
و مرا مست میکند
تو سایهات هم بوی گل دارد
چشمانت سرود عشق سر میدهند
.....................و قلبت نواهنگ محبت
محبتی دیر پا که
.................تا فراز فلک بگوش میرسد.
پیکرت چون سنگ مرمرینی است که در
....................آب زلال رود صیقل یافته
و نواهایت پر از پژواک
.........................شادی و مستی است
و من با سایه تو گام میزنم
.........................و به انفاس تو زندهام.
( از کتاب نغمه های عاشقی )
ولی اله فتحی
به نام خداوندعشق .
تو نبودی و من هم تک و تنها
به آن کوچه ی عشق
ره سپردم که چو شاید ببینم
............... رخ آن ماه تو را.
چه شبی بود,
شبِ مهتابی و شور
در درون دل من
چشمه ی خورشید تو بود
می درخشید و عجب بود
ز آن خاطره ها!
عطر گل بود به مهتابیِ شب
دل من در تب و تاب
یاد آن ناز نگاهت
که تو را, دیده بودم لب آب
یاد داری ز آن سوز و گداز؟
چشم در چشم تو بودش
............. ولی لب چه خموش
آسمان صاف و شکستند
..................سکوت شب ما
نور مهتاب و آن چشمک عشق!
اندک اندک بشد باز زبانت
..................چنان غنچه ی گل
عطر لبخند نشست بر لب و گفتی:
.............................که, سلام
جان فرو ریخت به آن جان کلام
اشکی از گونه فرو ریخت
ز شادی به زمین
لب گشودم به سلامت
نگهت بود, پیام
چه پیامی که این قلب مرا
................تا به ابد می فشرد!
ولی اله فتحی
می تپد قلبم برایت ای تو ایران ای وطن
.................می شود جانم فدایت ای تو ایران ای وطن
نام پُرآوازهات در این جهان ما را چه خوش
............می شود دلخوش زجایت ای تو ایران ای وطن
سایهای از فهم و دانش در جهان افکندهای
....................فخر داری تا نهایت ای تو ایران ای وطن
جان نوری جان شادیها در این دنیای ما
................میکند این دل هوایت ای تو ایران ای وطن
برق چشمم می زند گاهی به راهی هست عشق
...............عشق شیرین جانفزایت ای تو ایران ای وطن
افتخارم هست در دنیا به ایران بودنم
................هست بر گوشم نوایت ای تو ایران ای وطن
ما وفا داریم بر این خاک پُر عشق و صفا
...................بر دلم باشد وفایت ای تو ایران ای وطن
گام وحشی کِی تواند بر تواَم طغیان کند
...............سرنگون افتد به پایت ای تو ایران ای وطن
غرب مزدوری که گاهی نیش هایت میزند
.............میخورد سیلی چه هایت ای تو ایران ای وطن
می نَپُرس از من سخن (فاتح) که ایران زادهام
..............حافظت باشد خدایت ای تو ایران ای وطن
ولی اله فتحی