گهی دیده به راهت باشد ای دوست

گهی دیده به راهت باشد ای دوست
به قلبم جایگاهت باشد ای دوست
بدان بر مردم چشم سیاوش
همیشه پایگاهت باشد ای دوست

گهی خندان گهی گریانم ای دوست
گهی تنها و سرگردانم ای دوست
گهی شادم میان جمع دوستان
گهی از هجر تو نالانم ای دوست

تورا نقشی ز خالق دیدم ای دوست
چو گلبرگ شقایق دیدم ای دوست
تورا جانانه دیدم در ره عشق
گل و پروانه عاشق دیدم ای دوست

دلم کان و مکان غم شد ای دوست
بسی جولانگه ماتم شد ای دوست
دلم من آینه بود ای دریغا
که بشکسته چو جام جم شد ای دوست

چرا ای دوست من از من جدایی
مگر از من تو دیدی بی وفایی
خبرداری تو از درد سیاوش
که زنجیر محبت می گشایی

فلک از بخت من بدبین شده دوست
ببین با من غم سنگین شده دوست
کجـایی همـدم جـان سیـاوش

که بیتو مرگ من تضمین شده دوست

تنم خاک کف پای تو ای دوست
دلم محو تماشای تو ای دوست
اگر یکدم تورا غمگین ببینم
بمیرم جان دهم جای تو ای دوست

خوشا روزی شوم هم خانه ی دوست
بگردم دلبر و دیوانه ی دوست
بمیرد جان دهد هر آن سیاوش
بماند یادگار افسانه ی دوست

سیروس مظفری