بیچاره منم من که به تردید دچارم

بیچاره منم من که به تردید دچارم
آواره ترینم که دلم را به تو دادم

مابین تکاپوی دلم غمزده بودم
تو آمدی و دل به تمنا به تو دادم

آهی ز سرِ غصه ز جانم به برون ریخت
آهی که به جان محض تماشا به تو دادم

یک پلک بزن بر من و آنگه نگه انداز
بنگر که چگونه نظرم را به تو دادم

آویژه شدم تا به هوایم برسد وصل
اما نفسم را و هوا را به تو دادم
مبینا میرزاخانی

مثل یک باران نابِ ماه دوم از بهار

مثل یک باران نابِ ماه دوم از بهار
مثل آن رنگین کمان در اوج این اردیبهشت,

دوست می‌دارم تو را تا جان برآید از تنم
تا همان آخر نفس در آخرین اردیبهشت

گفت:در این برگ ریزان و هوای ابری ات
کاش می‌ماندی برای این زمین , اردیبهشت!

می‌روی دلتنگ تو می‌مانم و غم می‌خورم
عاشقم کردی به چشمش, آفرین اردیبهشت! ..

آرزوی دیدن دردانه ی خلقت به دل
ماند, تا مانَد به قلبم راز این اردیبهشت

مبینا میرزاخانی