هوای دل، جان را

هوای دل، جان را
در پی زیبایی ها
به ویرانه ای برد
و آنجا تنها گذاشت
عمر به شوق مهر
روبری جوانی ایستاد
تا خویش در آغوش
خویش ترک خورد
رفته رفته
عمر می رود چه بی حاصل
و قصه عشق
غرق می کند جان را
در مواج ساحل پریشانی
و چه تلخ و شیرینست
این کویری که پر از مرغان
دریایست

علی بارنگ

برای شب ستاره را

برای شب ستاره را
چشمک ستاره تو را
برای دریا باران را
زیر باران تو را
برای ساحل باد را
کنار ساحل تو را
تو چه دل انگیزی
علی بارنگ