بی وفایی های خود را گرچه حاشا می کند

بی وفایی های خود را گرچه حاشا می کند
عاقبت پس می دهد هر آنچه با ما می کند

گر تحمل میکنم او را دلیلش ضعف نیست
باغبان با تیغه های گل مدارا می کند

با رقیبان می نشیند چهره اش وا می شود
با رفیقانِ خودش اما و آیا می کند

در غیابش دیدن عکسی مرا آرام کرد
برکه خشکیده گاهی کارِ دریا می کند

گرمِ کار خویش بودم ظاهرش ما را فریفت
اهلِ عقبا را همین ها اهل دنیا می کند
جواد میری