نمی خواهم شاعرباشی،باران باش

باد که بیاید، باران که بیاید

تو باید به عمد از میان آوازهای کودکان بگذری

چترت را کنار ایستگاهی در مه فراموش کن

خیس و خسته به خانه بیا

نمی‌خواهی شاعر باشی، باران باش !

همین برای هفت‌پشتِ روئیدنِ گل کافی است ،

چه سرخ ، چه سبز و چه غنچه !

سید علی صالحی