ای که می گویی بیا مرا در خانه ات جا بکن

ای که می گویی بیا مرا در خانه ات جا بکن
سینه ام حرف ها باتو دارد سینه ات را وا بکن

گوهرم از کُنج عالم روزها فروغ اش شد فزون
بی نهایت پا نهادی چون انیس هم پاسبون

شکر بی پایان ز مونس عاشق همچو نون
رفت ولی افسوس خاطرات اش مانده با عشق و جون

زیر باران زیر ایوان زیر چتر حیف ز نون
عشق نه پیچان گردن احساس بی دست نشون

کشتی ما را شکستن گر طوفان آمد به قصد جون
بهتر از چرخ گردون بچرخد سایه سایه دنبال مون

خستگی در روح وجان اش حمله ور شد برروانم نیمه جون
می گذردباعشق نادیده هر روز این عمر گرون

راد دست نگه دار نرو تو از پیشمون
باتو هستم قد اعلم می کنم با نیمه جون

منوچهر فتیان پور