گر آسمان وُ زمین پُر از شور زندگیست

گر آسمان وُ زمین پُر از شور زندگیست
یا ابر خویشِ ترنُم‌های صبح‌گاست
باران برای روح همچو صدای پرنده‌هاست

گر این طبیعت است که دل آرام میکند
جایی که باد شلاق‌وار برگِ درخت رام میکند

گر آبِ جاری چشمه بنوشیم خوشتر است

گر زندگی همهْ لذتْ چشیدن است
گر گوشهْ گوشه‌های جهان بهرِ دیدن است

گر آمده‌ام که به شادی بسر کنم
گر آمده‌ام نغمه بسازم؛ سفر کنم

(آخر چرا پرنده به دنیا نیامدم؟!)

محمدعلى دهقانى