در دیاری که لباس شعر بر تن

در دیاری که لباس شعر بر تن
یاوه ها می دوزند

ترانه را به مسلخ می کشانند
در میان همهمه ی هجاهای پر تکرار
و
دگربار هر قافیه را
در خیابان ردیف کرده
گردن میزنند
و
مرغ شب خوان در قفس
واژه ی مرگ
را هجی میکند...

شعر سپید کفن پوش
راهی جز
قیام ندارد...


معصومه داداش بهمنی

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد