دل به سوی صحن تو، پر می‌زند هر شب مرا

دل به سوی صحن تو، پر می‌زند هر شب مرا
عطر گیسویت گرفته، باد مشهد، شب مرا

ضامن آهویی و من، بی‌پناه و بی‌کسم
کاش باشی ضامنم، وقتی بگیرد تب مرا

با نسیمی از حریمت، درد جان درمان شود
ذره‌ای از خاک صحن‌ات، می‌برد کوکب مرا

روضه‌ات باغ بهشت و گنبدت خورشید نور
هر که آمد، روشنی آورد در مذهب مرا

یا رضا، ای مهربان، ای لطف بی‌پایان خدا
دست‌گیری کن، اگر افتاد اشک شب مرا

امیرحسین قمچیلی