بالای بالاست

بالای بالاست
دستهایم
بر افراشته ام
سر در کوی عشق
بیرق سپید
با نفش دو قلب شکسته
نگار

سحرگاه
به صلیب می کشند مرا
غریبانه
کنار کوه بیستون
بجرم دلدادگی
نگار

یاد داری
رقاصی نسیم را
حرف های راستکی
کنار برکه ی سکوت
نگار

می فشارد گلویم را
حرفهای نگفته
دراخرین لحظه ی
زندگی نکبتی
نگار

چقدر زیباست
افق
لبخند ابرها
نگاه زیبای خورشید
و.....
پرواز پرستوها
نگار

اصغر رضامند