کنعان که رها شد ز غم و غصه یعقوب

کنعان که رها شد ز غم و غصه یعقوب
من ماندم و عشق تو و یک لشکر مغلوب

در جنگ غمت بی سپر و زخم پذیرم
تیرت به دلم خورد جهانم شده آشوب

من مات ترین مرد در این معرکه بودم
بر گوش دلم خورد غمت با چَک دژکوب

در بند شود یوسف اگر یار نفهمد
این قدرت عشق است که زلیخا شده مقلوب

باشد که منم از غم عشق درس بگیرم
الله کند مهر مرا در دل محبوب

ای عشق مرا نیز بسوزان که بسوزم
یا یار مرا خوب کند ، خوب ترین خوب

یعقوب و زلیخا و تو و یوسف و کنعان
عشق است دلیلی ز پس هر غم مطلوب

ای عشق همانگونه که جان شد ز تو پویا
عمری است وجود تو مرا کرده دل آشوب
سجاد ممیوند