خدایم خدایم خدایم تویی

خدایم خدایم خدایم تویی
به هنگام غم ها صدایم تویی

شده شرحه شرحه دل عاشقم
تویی نور چشمم تویی خالقم

خدا دیدمت من به وقت غمم
کنار نم اشک و در همدمم

صدایت ، صدایت مرا خواب کرد
دل تار غمدیده مهتاب کرد

تو را میپرستم تو را ، یاورم
تویی سرزمین و تویی کشورم

تو عین حقیقت تو عین شکوه
نگارین جهانت بسی بی خطوه

نفس های من زاده شد از دَمَت
خدا گویی افسانه شد همدمت

شدش نیل موسی ره خانه ای
شدش عشق تو نور جانانه ای

به لطفت همه آتش از باغ شد
به راه خلیل آتش از راغ شد

شبیه نگهبان و اسطوره ای
نویسنده ی چند صد سوره ای

اساس جهانی ، نوشتم بخوانی
پر از عشق گشتم ، قبولم بدانی

دعای شبِ مادرِ خسته جانی
تو نظمِ مداراتِ این کهکشانی

لطیف و رشیدی ، بدیع و حسیبی
حکیم و وکیلی ، مُجیب و نجیبی

هر آن اشک شادی ، همانی همانی
بمانم که دانی، چه خوانی چه رانی

شدی آرزویم درین چرخ گردان
چو قَدْرَت قضایت رضایت بگردان . . .

نازنین راضی