بی چتر روی باور من سایه گستری

بی چتر روی باور  من سایه گستری
در فکر بغض آینه های مکدری

ای جمع هر چه حُسن, نگاه بلند تو
با آنچه در خیال نگنجد برابری

تکرار حرف عشقی و با شیوه ای غریب
تعبیر شاعرانه ی شوقی مکرری

از بغض های خیس تو پیداست روز و شب
دلواپس حقارت روحی محقری

ای ذره ذره از تو جهانم غنی شده
همواره در هوای خیالم شناوری

من روح سرد یاسم و دل خوش به این که تو
برعکس روح یاس من امید پروری

بی بار منت از همه عطارهای شهر
در ذات خود به قدر کفایت معطری

خون است سهم آنکه به مهر تو دل سپرد
گلگون تر از کرانه ی دریای احمری

ای عشق ای تمام جهان مبتلای تو
از آنچه در خیال من آید فراتری

زهرا وهاب