ایستاده در طوفان،

ایستاده در طوفان،
روز به روز، زیباتر می‌شوی،
نه از جنسِ آرامشِ بی‌دغدغه،
بلکه از جنسِ شکفتنِ گلی،
که سر از سنگ برآورده است.

همان لجاجتِ شیرین، همان سرسختیِ زیبا،
در رگ‌های تو، ظرافتی می‌تَنَد،
که مردان را به زانو درمی‌آورد.

در عین حال، دلت کاغذِ نازکیست،
شکننده‌تر از شیشه در برابرِ عشق،
و اینجاست که من، عاشقِ تضادِ نابِ توام؛
عاشقِ آنکه:
سختکوشیِ تو، معنایِ زیباییِ محض است، و لطافتِ دلت، پاداشِ سختی‌هایت.


سامر حمیدی