مستی از باده کجا... عمق نگاه تو کجا ؟

مستی از باده کجا... عمق نگاه تو کجا ؟
ندارد بشری جادوی چشمان تو را

لبخند مونالیزا کدام است
ندارد هیچ اثری شیوه ی لبخند تو را

نخواهم شعر دگری در وصفِ عطرِ تو باشد
باید شامه من وصف کند معجزه بوی تو را

نوازش موی بلندت همه آمال من است
دارم در سر خیال نشستن و بافتن موی تو را

رفتم و گشتم و دیدم همه جای جهان
ندیدم در کسی ذره ای از خوبی و خوی تو را

گویند هر عاشقی از عشقش تافته ای جدا می بافد
هر که این گفته یقینا ندیده خلسه ی روی تو را

کنم به فدای بوسه ات ؛ انگور و حور و مَلَک
در جهان دیگر هم می‌جویم پیدا کنم کوی تو را

عشق دیوانه می کند گاهی ؛ که می خواهم
حذف کنم هر که آمده سمت و سوی تو را

مثل دماوند که در آغوش تهران است
منه دیوانه سخت به آغوش کشم روزی تو را

ماهی برکه من ؛ عمق دریای سیاه هم باشی
دل به دریا زده خواهم که کشم بر دل توری تو را

سید علیرضا دربندی