به خدا وصل نمودم دل خود خدا تواند

به خدا وصل نمودم دل خود خدا تواند
ز غبار تن رهاند کم و بیش هر آنچه داند
که بسوز سینه پاکان ز همه گنه گریزم
چو مقربان درگه که به شب دعا بخواند
ز تضرع و دعایش برود به اوج گیتی
سر زلف خود به مویی بخدا اگر رساند
منم آن که غافلم نیز ز همه سپید بختان
که به جرم هر گناهی به عقب چنین بماند
تو بگو ز حال مسرور که پناه او خداوند
اگرش خدا نبخشد به کجا دلش براند

مسعود موسوی