وتو چه بخواهی چه نخواهی

وتو
چه بخواهی
چه نخواهی
من شعرم را
زیر درختانی که
تو قطع کردی
با زمزمه کودکان دیروز
سرودم

و
چه سرد
سخت
سست
مردمانی
که باران را
افسانه میدانستند
و
کودکی
که دریغ نکرد
ابیاری ان را
با اشک
چشمانش
و لبخند
درخت
امروز
زیباست
زیباست

سیاوش دریابار

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.