دوست می دارم شوم پروانه ات

دوست می دارم شوم پروانه ات
تا بگردم گرد شمع خانه ات

می کنم گاهی حسادت بر نسیم
چون شود بر گیسوانت شانه ات

می زند بوسه به لبهایت مدام
با شراب و می لب پیمانه ات

شد ز افسون لب شیرین تو
خسروی در بند چاه چانه ات

ای فدای قامت چون سرو تو
دل به قربان رخ جانانه ات

کرده ام خود را بدام تو اسیر
تا شوم محتاج آب و دانه ات

تا مگر بینم ترا هر صبح ‌و شام
در مسیر روشن کاشانه ات

سید محمد رضاموسوی