چون بوته ی مغیلان..

چون بوته ی مغیلان کو را ثمر نمانده
بیهوده زنده بودم کز من اثر نمانده
آن مرده ام که تنها در گور خویش خفته
با من در این شبستان یاری دگر نمانده
شب مانده در جهانم دنیا خموش و تاریک
در شامِ تارِ حسرت ، نورِ قمر نمانده
خورشید رفته گویا در آسمان دیگر
در ذهن کوچه حتی یادِ سحر نمانده
از باغ عشق باقی، تنها کویر ممتد
بر خاک آن به غیر از نقش تبر نمانده
خواهم که پر بگیرم از این قفس ولیکن
چون میتوان گریزم؟وقتی که پر نمانده
این آخرین عبورت از کوچه بود عابر
هرچند ره دراز است ، پای سفر نمانده

مهدی رنجبر