به زیر پوست حس کردم؛ تب تند نگاهت را

به زیر پوست حس کردم؛ تب تند نگاهت را
نگیر از جانِ مشتاقم؛ نگاه گاه گاهت را

نیاور خم به ابرویت؛ مراد دلبخواه من
اگر در من نمی‌بینی مرید دل بخواهت را

به شوق کشف راز تو، شبی بیرون زدم از خود
کجای قصه پنهانی که دل گم کرد راهت را

کشیدم چشم جادویت؛ شبی در ورطه عصیان
به سر باید در افتادن، به میل خویش چاهت را

هوا پس بود و راهم صعب اگر گاهی کم آوردم
خودت یک بار قاضی کن عزیز من کلاهت را

دلم قد می کشد تا خانه خورشید اگر گاهی
به این شب کور بنمایی بلور قرص ماهت را

به دل گفتم رها از بند خود شو؛ عشق یعنی این
دهد بر باد اگر هم کوه باشی؛ عشق، کاهت را

کجا جز امن آغوشت، گزیند آشیان یک دم
دل گم کرده مقصودی، که می جوید پناهت را

مرا ای عشق! خود بنشان به پای بندگی کردن
نمی خواهم از این عالم؛ به افسونِ جاهت را

زهرا وهاب