شب را به یادت تا سحر بیدار ماندم

شب را به یادت تا سحر بیدار ماندم
بی چشم مستت باز هم هشیار ماندم

این روزمرگی  سایه ای از زندگی نیست
بیهوده در این  چرخه ی   تکرار   ماندم

گفتی بمان می آید او من خواب دیدم
دیدی دلا !  در  حسرت  دیدار    ماندم

با  یاد  تو  ای همنشین جنگل و دشت
چون کولی عاشق  در این  نیزار  ماندم

روییده   بین   ما   چرا   دیوار    تردید!
باور   ندارم   پشت   این دیوار  ماندم!

افکار  پوشالی   گرفته   هستی ام   را
آخر  چرا  در  چنگ  این  افکار   ماندم

در قهوه ی فنجان چشمان  تو   دیدم
تو رفتی   و من باز هم   بی یار  ماندم

با عشق این  که بگذری  از خاطرم  باز
شب را به یادت تا  سحر بیدار  ماندم

حسنعلی رمضانی مقدم