مه است، آن سوی کوه های تنها،

مه است،
آن سوی کوه های تنها،
و جنگل،
پر ز فریاد خاموش درختان سرخس،

کلاغی،
دور مانده ز جفت،
بر شاخه ی ترد چنار
آوازی می خواند،
پر ناله از فراق،

می بارد باران_
دمادم ،
پر تراکم،
پر خروش_
بر سر اهل دیار
عاشقان بی نشان..

سحر کرمی