مهمانی شعر

مهمانی شعر
تقدیم به خواجه حافظ شیرازی

آه در شرح خوش بی سر و سامانی خویش
شعر او برده مرا باز به مهمانی خویش

دست یازیده به رندی به سوی پرده غیب
گویی اعجاز نموده به سخندانی خویش

گفته صد نکته از آزادگی و رندی و عشق
در نهنج سخن ضمنی و پنهانی خویش

می کند جلوه به یک بیت شب گیسویی
به سیاهی و درازی و پریشانی خویش

وصف خورشید رخ یار به یک بیت دگر
در طلوع است به افزایش نورانی خویش

می برد آبروی محتسبان را به شگفت
دردمندانه به حقگویی انسانی خویش

کام شیرین شود از شاخه نباتی که شده است
متبلور ز دل بستر طوفانی خویش

آسمان یافته پیوند در اینجا به زمین
تا بیابد افق جلوه رحمانی خویش

مهدی از روی ارادت به جناب حافظ
عرضه کن تاج ادب را به غزلخوانی خویش

گشته شیراز زیارتگه رندان جهان
چون شرف یافته از شاعر ایرانی خویش

مهدی رستگاری