گویی امشب در سرم دیگر هوایی نیست نیست

گویی امشب در سرم دیگر هوایی نیست نیست
مانده ام خاموش با من همصدایی نیست نیست

در شبی  مسموم و  وحشی  بی  تو ام  خورشید من !
این تنِ  آزرده  را  روشن  ردایی  نیست؟  نیست

بی پناهم  زیر  این  باران و   بادِ بی امان
کلبه ی  دنجی، فقیرانه  سرایی نیست؟ نیست

شاعری بی خانمانم ،  بی ترانه ،  بی غزل
در گلوی پاره ام  دیگر  هجایی  نیست،  نیست

از نوای  نای من  نی را  نوایی داده اند
بی دمم در نای نی بشنو نوایی نیست نیست

هر طرف رو میکنم تصویرِ شیطانی پلید
کور شد چشمان ایمانم  خدایی نیست؟  نیست

در سکوتی بی نشان لبریزم از خشم و غرور
آی مردم همصدایی ، آشنایی  نیست؟  نیست

سر  به  زیر برف  ، با  خواری  و  ذلت  زیستن
بدتر از این  در جهان  دیگر  بلایی  نیست نیست

عشق  در دل  باز جولان می دهد، اما  دریغ
جز خیال مرگ در این سر  هوایی نیست نیست

حسنعلی رمضانی مقدم