زندگی بطن آن مشکلات است

زندگی بطن آن مشکلات است
رنج های زمین و آسمان است

تاریخ اش مانده به رنگ قرمز
بوی خون و درد های رهان است

تلخ است شب و روزِ پایانِ هر قصه
ساخت و پرداخته های زمان است

دنیا را تمام اش پر از تلخی ست
انگار ویرانی بشر از روان است

زیستن اش پر از آوارگی ست
بارانِ غم هایش بی امان است

تیرگیِ آدم ها پر از جهل
جزمیت ها همچون بوی بدِ دهان است

چیست این پوچیِ مضحک؟
کاین بی معنایی اش خود عیان است

کیست این سرگردانِ بی روایت؟
درین غربت انگار ناتوان است

تا به پا خیزد بر این ظلمت
بازهم این تکرارِ جهان است

محمدعلی ایرانمنش