یارم آمدولی چه غریبانه مرا کرد صدا

یارم آمدولی چه غریبانه مرا کرد صدا
شاید دربرش یار دگر بود که مرا کرد رها
یارمن هست درآغوش مرا می گیرد اما
افسوس دگرآن عشق نیست میان خود ما
دلم گرفته ای خدا تا کی بگم من ای خدا
خسته شدم از این جفا از اون غریب آشنا
دیگرگله ندارم از کسی نداره چاره بی کسی
جُرم خودم بوده خدا جز تو ندارم هیچ کسی
رسوای عشق اون شدم دیوانه و شیدا شدم
شمع بودم آب شدم افسرده ای تنها شدم
از عشق او من سوختم عاشق نبود و باختم
خود کرده را تدبیر نیست قافیه را باختم
به جرم عاشقی و عشق زیر مجازات دلم
جان می‌دهم هر ثانیه محکومِ بی‌صداست دلم

رویا جلیل توانا