طلوع،

طلوع،
چون چکیدنِ شعر
بر برگِ درختی تنها
که در دلِ صخره
قد کشیده‌ست.

خورشید،
با انگشتِ طلایی‌اش
بر پیشانیِ کوه
نقشی از بیداری کشید
و زمان،
برای لحظه‌ای
ایستاد.


راضیه هاشمی

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد