طلوع،

طلوع،
چون چکیدنِ شعر
بر برگِ درختی تنها
که در دلِ صخره
قد کشیده‌ست.

خورشید،
با انگشتِ طلایی‌اش
بر پیشانیِ کوه
نقشی از بیداری کشید
و زمان،
برای لحظه‌ای
ایستاد.


راضیه هاشمی

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.