جانا تو گل عشقی بشکفته در این بستان

جانا تو گل عشقی بشکفته در این بستان
با تابش چشمانت خورشید شود تابان

شعر وغزل از عطرت خوشبو شده ورنگین
هر شعر به روی لب با نام تو شد جوشان

تقدیر دلم هستی شیرین ترین بختم
شاعر شدم از چشمت اقبال تو شد بنیان

در تیر رس غم ها مانند سپر بودی
طی کردن این غم ها با گام تو شد آسان

من مست وغزلخوانم با جام دوچشمانت
پر می شوم هر بار از پیمانه ی این پیمان

من بهمن دل سردم آغوش بهارم باش
از مهر تو لبریز ی ای زاده ی در آبان

سمیه مهرجوئی