قایق این شکسته بینوا به لنگرگاه نمی رسد

قایق این شکسته  بینوا  به لنگرگاه نمی رسد
دستان خسته  به پارو، زورش  به دریا نمی رسد

چشمان بسته یا چشمان باز چه فرقی میکند
اخر این شب ظلاممم به روشنی فردا نمی رسد

در میانه تلاطم و توفان سرنوشت آواره ایم
بجز تشفیش سامانی به حال خراب ما نمی رسد

دل خواست  به تمنایی تا کوی تو شتابان دَود
از بخت خراب این‌ پای لنگان بجایی نمیرسد

از آینه حال هزاران قصه از فردای روشن  گفته اند
دریغا که جز انعکاس تاریکی امروز، از فردا نمی رسد

شبانگاهان  دل راز و نیازها  با دوست دارد اما
صد حیف که جز سکوتش،  عنایتی به ما نمیرسد

افشار احمدپوری