از همان نقطه ی دوری که جهانم زیر پاست

از همان نقطه ی دوری که جهانم زیر پاست
به تماشایت نشستم ای گل بی عیب و کاست
هر چه رفتم دورتر دیدم که زیباتر شدی
تازه فهمیدم چرا دنیا چنین بی انتهاست


آرش میرزاپور

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.