این روزها را قساوت قضاوت می کرد

این روزها را
قساوت
قضاوت می کرد
تاریخ به هر زبانی
نوشت
آخرین الحاح یک طفل تشنه
آخرین پناه یک زن مغموم
آخرین آهِ یک جانِ زخمی را
خون افزارهایِ کر وُ کور
در دستانِ
آدمیانِ مسخ در عفریتِ نفرت
بی بهاتر از
ته ماندهٔ جرعه ای آب
به خاک سیاه نشاندند
تا
اگر چشمی برای دیدن باشد وُ عقلی
برای اندیشیدن
دگر توزین نکند کَس
با این ترازوی ....و
مقدس ترینِ محراب
جان یک انسان.
صعب ترینِ حریم
حریم یک تفکر.
منورترینِ معبد
اندیشگاه یک آزاده
و
خونبهای شهیدانِ تمامِ تاریخ
یک کلمه باشد...فقط آزادی....

علیزمان خانمحمدی