گر خشت من و تو

گر خشت من و تو
از گل و خاک است
هر کجای این جهان که باشم
می روید روزی درختی از تن من
چه انبوه زیبایی
از بذرهای خفته در خاک
من از ارزش بی ارزش خود گفتم
حتی از کمترین بذر
روزی گلی خواهد روئید
تا تو تماشایش کنی


علی ابرم

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.