نازم غم تو را که دلم را امان نداد

نازم غم تو را که دلم را امان نداد
غارت نمود و برد و رهی را نشان نداد

حال و هوای باغ تبآلوده ات عزیز!
جز حسرتی که مانده به دل جاودان, نداد

شهلای مست غرق شراب بهانه ات
 کامی به غیر جرعه ای از شوکران نداد

قول و قرار اگرچه به فردا گذاشتی
کاری نکرد و روز خوشی ارمغان نداد

ما نقد عمر مانده, به سودا نهاده ایم
عشقت به غیر دغدغه از این دکان نداد

هر برکتی که می رسد از ابر نوبهار
باران به جام خسته دلان رایگان نداد

ما کشتگان مهر تو هستیم و غمزه ای
یک گوشه از نگاه تو شیرین بیان, نداد

علی معصومی