مرابه من برگردان...

رها و رقصان
چرخ می زنم
مست می شوم
در جمعیت طالب
با سکوتی از عمق,

پاهایم را می کشانم
با ضرب آهنگی از عشق
بر خاطراتم ؛

دست هایم آزاد,
چشمانم بسته,

به قدر لحظه ایی
در خلأ, که
خودم باشم

که برقصانیم,

تا بشکنم
ویران کنم؛
این هجم رقت بار
مستیِ جان را ,

به سازی کوک کوک
ببین مرا
کجاست این منِ
شبیه ی من؟!

مرابه من برگردان...

سپیده رسا